اعتراف

سلام ممنون از این همه لطف . سپاس از این همه بزرگواری . امروز بعد چهار روز سراغ وبلاگم اومدم . کامنتهای زیادی دیدم از دوستانی که چهره ایی نمیشناسم ، ولی از اسم و آدرس وبلاگ همدیگر رو می شناسیم و این مدت ارتباط عاطفی بین مون برقرار شده . البته دوستان آشنایانی هم بودند . منی که با این مقوله ( دنیای مجازی ) بیگانه بودم ، انگشت حیرت در دهان گزیدم و  به رابطانم با این دنیای مجازی بارک ا... گوفتم و در همین جا اعتراف میکنم در دنیای مجازی هم میتوان پلهای حقیقی ساخت . پلهایی به دل همنوعانی که ندیدیمشان و نمیشناسیمشان و .... 

از حسین و احسان که باعث شدند من وبلاگم رو راه بندازم ممنون هستم .