منه درون من

حرف امروز حرف من نیست . حرف من درون منه . منی که یه عمره تو من اسیره .منی که سالهاست محبوس زندانیه که زندانبانش سالهاست خوابه و دایم بیداره .فکرنکن دارم چرت و پرت میگم که حالم خوبه و در صحت و سلامت عقل حرف میزنم . 

عزیزی میگفت هر انسانی یه دیکتاتور کوچک تو خودش داره ولی امروز اعتراف میکنم که همه مون دیکتاتور هایی هستیم که خود درون خودمون  رو محبوس کردیم و برای اینکه خیال خودمون و اون بدبخت راحت شه ، کلیدش رو هم قورت دادیم . و این یعنی ، زندونی تا مادامی که من و من درون من هستیم ، زندونیه . اگه من بمیرم که خوبه ، اون من درون من هم خواهد مرد ولی اگه اون بدبخت بمیره . بوی تعفنش حال من رو به هم میزنه .

اون من بدبخت زندونی تو من اسم قشنگی داره هرچند بی هویته و معلوم نیست پدر و مادرش کیه ولی خیلی ها دیگران رو به اسم اون میشناسند . مثلا آدم بدجنسی رو میشناسم که باقی آدمها بهش میگن" بی وجدان " . انگار اونه درون اون ، مرده و برای همین شده بی وجدان .

خدا کنه من درون من ، بعد از مرگم ، بمیره .

راستی ، اگر من درون من که دیگران بهش میگن وجدان ، چقدر پرچونه ست و حراف . مدام در گوش دلم داره حرف میزنه . فکر میکنم سن و سالش هم از من خیلی بیشتره چون فقط بلده نصیحت کنه .