اخ که دلم بد گرفته

الان دارم مینویسم ولی اشک توی چشمام قدرت دیدم رو کم کرده . صدای ویگن توی گوشمه . انگار گوشه ی اتاق وایستاده و با گیتار قدیمیش برام میزنه و دوتایی با هم زمزمه میکنیم :

" مردم اما گریه کردم 

گریه ی مرد قصه داره ... "

شاید همین ترانه هست که باعث شده حرفهام رو کمتر قورت بدم و گریه م رو راحت تر بریزم .

دل تنگ دیدن فیلمم

چه خوب بودند ابرهای قدیمی

چه حرف گوش کن

شاید هم ترسو

با یه تشر مرحوم شکیبایی کنار میرفتند *

کاش بودی شکیبایی .

جات این روزها خیلی خالیه . نبودت توی سینمای غبار گرفته این روزها شدیدا خالیه .

ببخشید که حرفهام از همه جا و همه کس هست . قدرت تفکیک و طبقه بندی ندارم

* - فیلم پری شکیبایی به ابری که جلوی خورشید امده میگه : " برو کنار . بذار بتابه . "