بغض

اثر قطره ی بارون رو شیششه ماشین خیلی هواییم کرد . نمیدونم کی و چجوری به سرکارم رسیدم ولی کل مسیر تو جای دیگه یی بودم . انگار توی سینما نشستم و فیلمی به مدت سی و نه سال و هشت ماه و بیست و هشت روز از جلوی چشمم رد شد . اون هم توی مدت زمان چهل دقیقه . اومدن خیلی از آدمها توی زندگیم اگرچه یهویی بود ولی پرسر و صدا مثل شب چهارشنبه سوری بوده و رفتنشون ... .

توی این چهل دقیقه خیلی اومدنها و رفتنها رو دیدم . خیلی خنده ها و اشکها رو لمس کردم . یاد قرص نیتروگلیسرین افتادم . انگار دیگه این قرص هم تقلبی شده چراکه تاثیری حس نمیکنم . اخ که اسپریش هم جز سوزش زیر زبون کارایی دیگه یی نداره .

توی این مدت هیچی جز دیدن چهره آروم عمه * ارومم نکرد . اولین بار بود که دوست داشتم بغل باز کنه و بغض چندوقته ام رو تو بغلش بترکونم ولی حیف که نمیشد .

عمه هم جز انسانهای وارسته یی که یهویی توی زندگی ما اومد ولی با اومدنش یه دنیا آرامش برای ما اورد .

* - عمه خواهر دوستمه که شمال زندگی میکنه و چندبار توی چند پست ازش گفتم .