دست نوشته های مهدی

شاید تو بودی جور دیگر مینوشتی ، ولی من اینطور میپسندم .

دست نوشته های مهدی

شاید تو بودی جور دیگر مینوشتی ، ولی من اینطور میپسندم .

کاتارسیس

یه وقتایی حرف برای گفتن زیاد داری .

یه عالم بغض توی گلو .

حسرت داشتن یه گوش شنوا .

چشمات میلرزه و پر آبه .

منتظر یه جرقه تا بترکه این انبار باروت .

دعا میکنی تا یکی پیدا شه تا تمام این دردها رو بریزی بیرون .

بشکنی این بغض نشکسته رو ، روشونه هاش .

به قاعده ی دو شبانه روز حرف بزنی و نفس نکشی .


اما اون لحظه که اون دوست رو میبینی قضیه عوض میشه 

یه عالم سکوت جای حرفهای نزده ت رو میگیره و فارغ از تمام غصه هات  سکوت میکنی و بعد سبک میشی . 

اونقدر  سبک که دست اون دوست رو میگیری چرا که احساس میکنی با هر بادی از زمین جدا میشه .

درک اون لحظه لیاقت میخواد . لحظه یی که اگرچه یه آنه ولی نابه .


شکر که اون لحظه رو درک کردم .

باران

خیلی چیزها هست که اگرچه به ظاهر بهم ربط ندارند ولی اسم یکیش که بیاد ، اون یکی هم وسط میاد .

باران و دلتنگی از همون چیزهاست .

باران و پیاده روی از همون چیزهاست .

باران و چترهای بسته از همون چیزهاست

باران و اشک از همون چیزهاست .

باران و پکهای عمیق سیگار از همون چیزهاست .

باران و یاد خاطرات کردن از همون چیزهاست .

باران و تو از همون چیزهاست .

با فروغ

رقص سایه رو دیوار .

ازدحام آدمهایی که آمدند تا خودشون رو به دریچه برسونند .

آخ که کوچه چقدر خلوته .

نمیدونم بارون نیومده شیشه چراغ رو شکونده یا باد پاییزی .

هرچی هست از پاییزه .

هوای خانقاه ظهیر الدوله پراز اشکه . خادم خانقاه اجازه تعویض لامپ سوخته ی سر قبر فروغ رو نمیده .

برای دلتنگیم توی نوبت وامیستم تا شاید به دریچه برسم . 

حتما کوچه خوشبخت نورانیه

خریت

توی دنیایی که همه چیزش فیکه  ، دلخوش کردن به چیزی که میدونی چینیه خریته .

توی بازار فیک فروشها توقع اورجینال خریته .

توی این بازار مکاره  که از سر تا تهش همه دارند میگن : "بدو بدو حراجش کردم " دلخوش شدن به چوب حراجی خریته .

خریته اگه فکر کنی دل کسی واست سوخته .

خریته اگه فکر کنی زنگ تفریح نیستی .

خریته اگه فکر کنی کسی به چشم فان نگاهت نمیکنه

فرقی هم نمیکنه . نزدیکترین آدمهای زندگیت که واسشون سگ دو میزنی ، یه روز نخندی نمیگن : "چه مرگته " .

اونی که شب کنار دستت خوابیده اگه بیدار شه و ببینه بیداری ، بهت یه چیز میگه : " بیداری ؟ پاشو یه لیووان آب بخور و بخواب . راستی اومدنی یه لیوان هم  واسه من بیار "و اونوقت که آبش رو بخوره بی آنکه بپرسه تو هم آب خوردی یا نه ، پشتش رو میکنه و میخوابه .

خریته اگه فکر کنی تجویز آب درمانیش واسه تو بوده .

خریته اگه فکر کنی هق هق تو بیدارش کرده .



العطش

صدای العطش کشورم گوشم رو کر کرده .

 انگار اپیدمی عطش از خاک به باقی چیزها سرایت کرده . 

 امروز توی حمام بودم که صدای فریادهای تشنگی رو شنیدم . 

امروز دور و برم را خوب نگاه کردم ، همه چیز خشک شده بود درست مثل خاک تب کرده بیابونهای بی آب و علف .

دارم به داستانهای تمثیلی اعتقادی ایمان میآورم . واقعا همه مون از خاک هستیم و یه مجسمه ساز زبردست از خاک گل کرده ما رو ساخت و به قول گلیگمش کنار ساحل گذاشت تا خشک بشیم . آناتاپیشدوم بین النحرین جهت تفرج این مجسمه ها رو ساخت یا بنا به دلیلیمنطقی ساخت . به هرحال ساخته شدنمون ازگل این چند روزه شدیدا توی ذهنم داره بازیم میده . 

- این رو از وقتی فهمیدم که خیلی چیزها مثل زمین خشک کشورم خشک شد .

-  وقتی صدای العطش گوشم رو شنیدم .

- وقتی صدای نفس نفس زبانم رو شنیدم .

- وقتی چشمانم نای حرکت نداشت .

- وقتی ذهنم از تشنگی پس افتاد .

گوشم حرف خوبی نشنید و زبانم با واژهای مقدس بیگانه شد و چشمانم چیزی که باید ببینه ندید و ذهنم فکرهای درست رو کنار گذاشت .

نتیجه حاصله به کما رفتن فرهنگ شد .

اونچه که گفتم مربوط به خودم تنها نیست و فکر میکنم باید به وسعت کشور عزیزم مشمع برای ساختن قرنطینه درست کنیم .قرنطینه یی تا حال این کشور خوب بشه.

سایه

اینبار مینوسم . برای تو . تویی که توی خود منی . با منی و دور از منی . کنارمی و مثل سایه با منی و هیچ وقت نتونستم دو کلام باهات حرف بزنم .سعی میکنم بنویسم تا حرفی توی دلم نمونه . حرفی نمونه که جای توی بیگانه با من رو تنگ کنه .مینویسم تا نوشته هام پیشت بمونه و راجع بهش فکر کنی. البته اگه بخوای با هم تاملی داشته باشیم .

چی صدات کنم ؟

-غریبه ؟ آشنا ؟ تو ؟ من ؟

- چرا همیشه تو اونور جوی بودی و من اینور .

- چرا همیشه در برابر رنگهای من ، تو همیشه سیاه بودی ؟

- چرا هیچوقت صدایی نداشتیکه من بشنوم ؟

- چرا اینقدر بیگانه ؟

- چرا فقط پاهات با پاهام همیشه همراه بود ؟


کاش

دوباره و دو باره و چندباره

نوشتنها و پاره کردن کاغذهای سیاه مشق شده 

دلم یه ابر میخواد 

یه همزاد

شاید یه زانو یا شانه


کاش اینهمه من دوربرمون واسه فیلمها نبود .

سوپرمن

بتمن

اسپایدر من

ایرونمن 

و ...


کاش میون این همه ...من یه نیم من بود پای درد دل که از درد دل هم دل خوشی ندارم . 



تغییر

دیگه دل 
مث قدیم
عاشق و شیدا نمی شه
تو کتابم
دیگه اونجور چیزا پیدا نمی شه .


ذکرچند روزه ی دلم شده همین شعر شاملو . 

شاید خاصیت مرداد باشه یا این دل که هنوز فکر میکنه با عشق میشه زندگی کرد . 

باز هم سنگینه این قفس

مثل هوای اینجا .

کاش یه جای دیگه بود و هوای دیگه و دل دیگه .

آزادی

- نمیدونم چرا برای آزادی تفنگ باید برداشت 

- نمیدونم چرا باید اسیر کنیم تا آزاد باشیم

- نمیدونم وقتی اسم ازادی میاد یاد یه قفس بزرگ میافتم

- نمیدونم تصویر ذهنیم از آزادی توی تاریکی مطلقه

              مطلق

                    تاریکی مطلق



- شاید یه روز باشه 

- هرچند دیر ولی بیاد که اسم آزادی با گل و ترانه همراه باشه 

- با نور

- بدون نژاد و رنگ

- بدون دین و مذهب



اون روز چقدر قشنگ و رنگیه

بهانه

وقتایی هست که پای رفتن میخوای 

یه بهانه برای هجرت

دلیل نموندن که زیاده 

اههههههههههههههههههههه

 

جاسیگاری پر شده

حوصله ی سر رفته 

قاب خالی روی دیوار

چراغ روشن توی بالکن

لامپهای سوخته ی اتاق



انگشت برای شمردن کم میارم

شمارش دلیل هم دلیلی نداره 

انگیزه برای بهانه و دلیل فرقی نداره 

یه انگیزه 

فقط یه انگیزه