من و نازی - کابوس رویا گونه

دیشب جلوی تلویزیون در حال دیدن برنامه لالایی شبکه پویا بودم که چشمم گرم شد . حالت رویاگونه یی بود . تاب بازی با کلاغها . چرخ و فلک با خورشید . خوابیدن روی قوس ماه . پیاده روی در اعماق دریا . خوش به حالم که اینها رو یه بار تجربه کردم . داشتم روی هوا با ستاره ها فوتبال بازی میکردم که یه ابر از بالای سرم رد شد . این حالاتی که من تجربه کرده بودم باعث شد رد شدن یه ابر از بالای سرم چیز عجیبی برام نباشه . صدای خنده یی از روی ابر اومد که توجه من به اون ابر جلب شد . صدا اون قدر برام آشنا بود که احتیاج به فکر کردن نداشتم . نازی بود که در حال ابر سواری پیش من اومده بود . به سمت نازی دویدم ولی هر چه میدویدم به نازی نمیرسیدم . فاصله ی چند متری من و نازی کمتر نمیشد . توی یه لحظه تعادل نازی بهم خورد و نازی از روی ابر افتاد . من به سمت نازی پریدم ولی فایده یی نداشت .هر چی خودم رو میکشیدم  تاثیری نداشت . نازی که تا آن لحظه میخندید چهره ش کم کم عوض شد . نازی در حال اشک فریاد میزد و دستش به سمت من دراز بود . همان طورکه دستامون رو به هم بود از من رد شد و به سمت پایین رفت . تاریکی مطلقی که پایین پای ما بود دهان باز کرد . سیاهی مطلق کامی سرخ داشت که تا بی نهایت ادامه داشت . نازی بلعیده شد و با بسته شدن کام سیاهی مطلق صدای نازی هم قطع شد . صدای فریاد و گریه من حتی گوش خودم رو هم آزار میداد . من بودم و تنهایی و کابوسی که توش اسیر بودم . میخواستم فرار کنم که نمیشد . تمام توانم رو گذاشتم روی چشمام تا بتونم اونها رو باز کنم که موفق شدم .

چشمم به صفحه ی رنگی شبکه ی پویا افتاد که برنامه ش تموم شده . دنبال نازی گشتم . دستش تو دست دینا بود و داشت تو اتاق دینا میرفت . نازی میخندید . چشمکی بهش زدم و سمت یخچال رفتم . یاد شعر انوری افتادم که میگه :

اگر انوری خواهد از روزگار             دمی را به بی زای زحمت زید

مگس را پدید آورد روزگار                که تا بر سر رای رحمت رید .

حتی خواب خوش هم تو یه لحظه جاش رو به کابوس میده . با این کابوسی که دیدم فکر میکنم نازی رو از دست میدم . امیدوارم این پیش بینی م هم مثل خیلی از پیش بینیهام اشتباه باشه .